podnieść I
spowodować uniesienie czegoś w górę, w powietrze
Lecz na wzmiankę Warszawy rzekł, podniosłszy głowę (I) Na ręku miała koszyk, w dół spuściła oczy, Prawą rękę podniosła, niby do chwytania (II) Kiedy Sędzia początek powieści połyszał I tak nią był zajęty, że z zadartą głową I z kartą podniesioną, do bicia gotową, Siedział cicho i tylko Bernardyna trwożył (II) Ogrodniczka tymczasem powstała w milczeniu, Podniosła jedno dziecię źwisłe na ramieniu, Drugie wzięła za rękę (III) Dziewczyna powiewała podniesioną w ręku Szarą kitką, podobną do piór strusich pęku (III) Tu podniósł flintę starą, obwiązaną w sznurki (IV)
Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Ruchy i postawa ↔ Aktywność fizyczna skierowana na objekty zewnętrzne